2000 Ohm hoofdtelefoons.
In de beginperiode van de radio (rond 1920) gebruikte men vaak
hoofdtelefoons met een weerstand van 2000 Ohm voor het
beluisteren van een kristalontvanger.
Voor ouderwetse 2000 Ohm hoofdtelefoons geldt dat de
gelijkstroomweerstand (ongeveer) 2000 Ohm per kant is.
Vaak staan de twee luidsprekers in serie geschakeld, en komt de
gelijkstroomweerstand dus op 4000 Ohm.
De impedantie bij audio frequenties is echter een stuk hoger
en sterk afhankelijk van de frequentie.
In de volgende tabel is dat te zien, er zijn twee hoofdtelefoons
getest, één Telefunken model EH333 en één van het merk Omega
met onbekend modelnummer.
Frequentie Hertz |
Telefunken: EH333 Impedantie |
Omega Impedantie |
gelijkstroom | 4,2 | 3,7 |
100 | 4,7 | 3,8 |
200 | 6,3 | 4,3 |
500 | 11,6 | 7,6 |
1000 | 20,3 | 13,4 |
2000 | 31,6 | 22,8 |
5000 | 61,0 | 40,6 |
10000 | 77,4 | 72,6 |
Links hoofdtelefoon Omega, rechts Telefunken EH333
De geluidskwaliteit is beter dan bij het kristaloortelefoontje maar nog niet optimaal, rond 1 kHz is er een piek in de gevoeligheid, andere frequenties komen minder hard door.
Het aansluiten van de koptelefoon op de detectorkring gaat
volgens het bovenstaande schema.
Condensator C heeft als functie om hoogfrequente signalen (radio
frequenties) over de hoofdtelefoon kort te sluiten, de waarde van
C kan b.v. 1000 pF zijn.
De diode is niet op de top van de detectorspoel aangesloten,
omdat dan de detectorkring te zwaar belast wordt door de
hoofdtelefoon. Daardoor zullen gevoeligheid en selectiviteit
afnemen.
De diode wordt aangesloten op een aftakking van de spoel waar de
impedantie ongeveer gelijk is aan de impedantie van de
hoofdtelefoon.
De impedantie van de hoofdtelefoon is afhankelijk van de
geluidsfrequentie, maar we kunnen uitgaan van de waarde bij 1 kHz.
De diodeweerstand Rd moet ook ongeveer
deze waarde hebben